Sana sunabilecek pek de birşeyim yok benim.
Ellerim kör dünyanın değerli yüklerine.
Ellerim ağır kalıyor, yakalayamıyorum.
Boyası döküldü evimdeki duvarların.
Bir rutubet ki, kokusu sarmış ruhumu.
Sana da işleyecek diye korkuyorum.
Birlikte başbaşa kalamıyorum.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta