Güle Kan Damladı Şiiri - Ramazan Atmaca

Beyaz bukleleri gelinlik gibi,
Ak kelebekler raks ederdi etrafında,
Her telden çalar, söylerdi bülbül.
Gülü gelin ettiler sevmediğine.
Aldı başını kelebek çekti gitti,
Bülbül kaldı tek başına...
Hudutsuz gam sardı bülbülü,
Yemeden içmeden kesildi.
Sustu; ölüm sessizliğiydi bu.
Attı dikenlere kendini,
Kanrevan oldu minik yüreği.
Son bir kez gülün üzerinden uçtu,
Kanı, beyaz gülün gamzelerine aktı.
Onun beyazlığına bu kırmızı yakıştı da,
Bülbül gülü başkasına yakıştıramadı.
Güle kan damladı; damla, damla.
Bülbül öldü ölmesine de,
Gül, sonrasında iflah olmadı.