Güle inen Nur Şiiri - Ferhat Arıkan

Buğulanmış hüzün dolu
Ağlıyordu gökyüzü
Nedense insanların
Hep asıktır yüzü

Yaşama sevincin olsun
Sende aç yüreğini
Haykır gökyüzüne
Söyle sevdiğini

Bir koşuşturma sokakta
Komşuda ölümü var
Her yerde bir ağıt
Kimdi bu ağlayanlar

Yağmur ıslatıyor caddeleri
İnsanlarda bir korku
Ağlıyorlardı ama
Ölenden haberleri yoktu

Ben yine dünya yükü
Omuzlarda gidiyorum
Korku dolu gözlerle
Kötülükleri seyrediyorum

Şimdi bende suçluyum
Kirli bedenimin ruhuyla
Ağlıyorum çocuk sana
Ne olacak korkusuyla

Seyreyle dünyayı
Bi çaresiz gönül
Çocuk sende ağlama
Haydi biraz gül

Bulutlar dans eder gibi
Dönüyorlar çevresinde
Bir göz bakıyordu bize
Mezarlığın tepesinde

Kaçar gibi geri geri
Atıyordum adımları
Artık duymaz olmuştum
Hıçkırıklı ağlayanları

Ne oluyordu böyle
Neydi bu sisli duvar
Kaçmak istiyorum kaçamıyom
Üstüme gelenler var

Bulutlar ayaklarımda
Beni göğe yükseltti
Daha önce duymadığım
Bu sesleri dinletti

Ayaklanmış ölüler
Üstüme geliyorlar sandım
O dehşetli kabustan
Son anda uyandım

Cehennemin dibi miydi
Böyle ben nerdeydim
Biraz önce habersiz
Sanki ötelerden geldim

Yatağımın başucunda
Bir melek belirdi
Konuştuğum hayalmi
Yoksa gerçek miydi

Yürüyordum usul usul
Göğe merdiven kurulmuş
Ötelerden görünen
Güle inen nurmuş

Bahçeleri rengarenk
Cennetine çevirdin
Buğulu gözlerinle
Hep ağlayan gelindin