Ne kadar üzülsem azdır
Kardan adama
Nasıl da masum gülümser
Çocuklarla oynarcasına
Biraraya gelmiş
Milyonlarca kar tanesi
Bir havuçla
Bir kaç kömür parçası
Başında şapkası
Elinde süpürgesi
Boynunda atkı
İnsan değil ki
O da haklı
Nereden bilsin
Şıpır şıpır eriyeceğini
Ermez aklı
Bir gün masal olacağına
Güneş kılıçlarını kuşanınca
İnsan dediğin ne ki
Mayası kara topraktan
Can verdi yaradan
Oldu ' kan' dan adam
Başladı Adem'le Havva'dan
Yaratıldı etle kandan
Üç bidon su damlası
Gerisi kemik torbası
Aklımız eriyor
'OLMAK VEYA OLMAMAK' a
Yüreğimiz eriyor
Bulamıyoruz sona çare
Teslim oluyoruz biçare
Ecel ruhumuzu kuşatınca
Netice
'Kandan adam' da erir
Kardan adam misali
Erir de.....
Çok zor gelir
Toprağa karışır ikisi de
Kalır geride.....
Kemiklerle, süpürge....
Kayıt Tarihi : 5.4.2010 11:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgi ve selamlar
Hüseyin Varyeter
Çok ayrık bir içerik algısı.
Yaşamın ayrıntıda kalan durumlarına ayrık ve o ölçüde izlenimsel bir bakış.
Bir değerlendirme yapmayı gerekli kılan dizelerdi.
Özeni/emeği kutluyorum.
Erdemle.
Sonra da bir insan öyküsü...
Harikaydı.
Bana şunu anımsattı;
Kar yağmıştı, balkonumuza biriken karlarla kardan adam yapmıştık. Çok sevinmişti oğlum. Ta ki ılık geçen bir gecenin sabahına kadar.
Sabah balkona baktığında ağlamıştı oğlum...
Yaşamı sona ermişti eserimizin...
Havuç, kömür ve bere yerdeydi...
Kadir Tozlu
TÜM YORUMLAR (48)