Güle Döndüm Şiiri - Samettin Şenkaya

Acizim şeytana gücüm yetmedi
El açıp yalvardım suçum bitmedi
Kulluğumu arz ettim kar etmedi
Hazan görüp savrulan güle döndüm.

Rabbimi ararım mecnun misali
Nasip eyle şu aşığa visali
Kullarına çok görme bu visali
Hakk aşkıyla kavrulan kula döndüm.

Ne güzeldir İbrahim gibi olmak
Nemrut’un karşısında dimdik durmak
Ateş yerine gülistana varmak
Dostun od’unda sönen küle döndüm.

Veysel Karani’m yollara koyuldu
Dostun kokusu ta ordan duyuldu
Geldi ama göremeden dönüldü
Yar aşkıyla incelen tüle döndüm.

Eyyub gibi sabr-u sebatla dolsam
Yunus gibi Taptuk Emre’mi bulsam
Efendimin yolunda yolcu olsam
Gül’ün peşinde tozan yola döndüm.

Yusuf’um değil ben kuyuya düştüm
Tuzak kuran evlatlarıma küstüm
Kanlı gömleğin gözüme sürmüştüm
Yakup gözünde akan sele döndüm.

Yelden istesem kokun getirir mi?
Yılların hasretini bitirir mi?
İstesem beni “Sana” yetirir mi?
Gül’ün aşkından; esen yele döndüm.

Yunus; balığın karnında zikreder
Arif olanlar bu hali fikreder
Af diler, kurtulmayı muradeder
Yunus zikrinde dönen dile döndüm.

(KUL SAMİ)