Güle Döndüm Şiiri - Kemal Doğanay

Susuz kaldım yanıyorum,
Sahralarda çöle döndüm.
Mecnun oldum arıyorum,
Yağmur yağdı göle döndüm.

Yunus gibi garip kuldum
Aradığım yolu buldum
Çiçek açtım hemen soldum,
Yar elinde güle döndüm.

Şirin için dağlar aştım
Bu nasıl iş ben de şaştım?
Nehir gibi doldum taştım,
Çay önünde sele döndüm.

Nerde kaldı güzel yurdum?
Karanlıkta sanki nur’dum
Saatimi beşe kurdum,
Beraberdik ele döndüm.

Unuturum sanma seni
Unuttun mu söyle beni?
Hatırlarım yeni yeni,
Saçlar gitti kele döndüm.

DOĞANAY’ım aklım sen de
O anılar kaldı ben de
Yaraların durur ten de,
Savrulacak küle döndüm.

Kemal DOĞANAY