Güle Bülbül Olmak Şiiri - Erdal Özaydın

Ben aşka aşığım
Güle bülbül..
Bülbül severek öğrenir;
Sevdiği güzel bir GÜL.
Sevince yürek olur kül.
Divane olmuş gönlüm
Leylası iki gözüm
Mecnûn’um sevdiğimde
Sığamıyoum içimdeki çöllere.
Düştüm gidiyorum hep
O bilinmez yad ellere...

Çare yoktur aşka
Sevmek hep başkadır başka.
Yârin gönlü olmaz bende
Gönlü bir başkasında.
Çare yok aşka
Gönül hep kederde
Felek böyleymiş
Akıl kalmaz serde.
Bir çift göze bulaştı gözüm
Ondan bu yana ruhum hep dertde.
Yokluğuyla hep uyurum bilmem bu kaçıncı gece.
İsmini kazıdım gönlüme
Hep hece hece...

Sevmek var ya sevmek
Tez ayrılık getirir,
Yoksa biraz emek.
Yürek bir ateş fırını
Pişmezse orda duygu hamuru,
Çıkar mı sevdadan bir ekmek.
Yârin saçlarına lêyl bulaşmış
Cemali mâh gibi lêyle açılmış
Gecenin ortasına ışık saçmış.
Gözlerinde parıldayan yıldızlar
Kendisi bir gülistan gönlünde ezhâr.
Yârin kendisi kendimde GÜL
Ve o gül gönlümde var...