Demli Bir Sükûnet Şiiri - Erdal Özaydın

Bana bir sükûnet demle, ey hayat!
Ve sessizliğin bardağında sun bana!
Kana kana içerken bütün bağrışlarımı dindirsin.
Bir şey anlamayan insanlara isyanım olsun.
Sükunetim delirtsin ahmakları,
Zalimlere zulüm olsun; mazlumlara merhem.
Bana bir sükunet demle ey hayat!
Çelikten semaverler bile çatlasın kaynarken.
Anlasın ahmaklar ahmaklığını,
Zalimler mazlumlara ettiğini,
Ve vicdanlara bir ateş gibi düşsün.
Sükunetim tüm kötülere ve gaflette olanlara
bir ibret olsun...