Güldürülmek İstenmiyor Şiiri - Elife Ergan

Ahretteki mutluluk, var olursa yeter
Kendine baktığı gözleri,
Çok yoruldu
Özlemleri en güzeli!

Yıllar tükenişe giderken,
Çok geç oldu maalesef, dünya yok önemli değil
Gayret etmesin
Ölümün huzurlu gelmesi

İstenmek ten tükendi
Gerdanında kaldı hanım hanımcık
Kolyeyi at, artık göm toprağa
Olduğu gibi kabul eder toprağı

Bilmezliği böyle olsun
İstemezdi vuran cılız kalbin
Ritmi şimdilik, sadece sevgi kırıntısı
Duymak istemiyor artık kulakları

Yalnız kendine zaman ayırmadan yaşamıştı
Artık yeter,
Benliğiyle yaşamaya ihtiyacı var
Ölümden sonrası umut dolu gözlerle baktığı

Aklı almıyor görüyor
Buna tecrübe kazanmak denir
Sonunda insanım, kendi kendine konuşuyor
İşte böyle boşu boşuna!

Zaten iadesi lazım oldu
Dünyanın her yeri senin olsa ne yazar!
Boşuna,
Ne o bildi kıymeti, ne sen bildiğin bile bilinmez ki anladı

Hiç ateşi uzatıp közü kül eder mi, sorun var?
Ah hayat!
Çok kısa zamanda görüşmek yok, biliyorum
Hiç hakkım yok, soğuk hava dalgası

Sıralı moru sermeye üzülme,
Arada bir kıyısında fırsat bekliyor
Fırtına,
Kaderin üstünde bir kader var!