Güldüler Şiiri - Uğur Musab Şahin

Öfke, kin, düşmanlık baba oğulda.
Kadının gözü yoldadır, eli bavulda.
On beşinde kızların, aklı davulda.
“Kıyamet alameti” dedim güldüler.

Zina ile bina arttı, ar namus kalktı
Kimi katliam yaptı, kimi ormanı yaktı
Kimi din adına, kadını zorla kapattı
“Kıyamet alameti” dedim güldüler.

“Çağdaşlık” dediler, kadını soydular.
Tacize “aşk” deyip de, kılıf buldular
Anayı, babayı kapı önüne koydular
“Kıyamet alameti” dedim güldüler.

Depremler, kuraklık, mikroplar arttı
Fitne ve cinayetler, hayat kararttı.
Seller, fırtınalar, savaşlar da abarttı
“Kıyamet alameti” dedim güldüler.

Daha dur bitmedi, rüşvet faiz hacıda
Biri nikahlı üçü kuma, kadın kocada.
Camide fetva verir, on liraya hocada.
“Kıyamet alameti” dedim güldüler.

Gıdada, ölçüde, ayarda acayip hile,
Daha fidandı, kabak aşıladılar güle.
Kanat mı takıldı çabuk geçiyor güne.
“Kıyamet alameti” dedim güldüler.

Herkes dahil olmuş, bu şer oyuna
Sığır diyor kasap, hormonlu koyuna
TC si soruluyor, bakılmıyor soyuna
“Kıyamet alameti” dedim güldüler.

Saltanat kalktı ama sürenler aynı
Halifelik kalktı, ressam var gayrı
Zalimi zengin, fakiri mazlum ayrı
“Kıyamet alameti” dedim güldüler.

Öğretmenden vali, validen veli
Köye muhtar olmuş, köydeki deli
Körler ayna satarken, tarağı keli.
“Kıyamet alameti” dedim güldüler.

Gülenlere dedim, ”niye” güldünüz?
Ben sordukça, gül gül öldünüz?
Konuşurken, sık sık lafı böldünüz
“Kıyamet alameti” dedim güldüler.
2020