Sesiydiler; doğanın, aşkın nefesiydiler,
Bülbüldüler, gül için yollara döküldüler
Değdiler bam teline, başlarını eğdiler
Döküldüler, yandılar, ne ateş, ne küldüler
Gökkuşağı bezenmiş, nemli yaprağın zarı
Baharı özledikçe artıyor ahu zarı
Diyarı gurbet elde odur bülbülün yarı
Güldüler, dikenli dal üzerinde güldüler
İndiler yükseklerden gülü yar edindiler
Sindiler kara kışta, saçaklara sindiler
Dindiler yağmurlarla yağıp yağıp dindiler
Doldular çeşmelere, su sunan sebildiler
Coşari düştü cemre, havadan suya düştü
Şaştı tüm pervaneler, nura aşkla üşüştü
Bu kaçış ne canandan, ne ölümden kaçıştı
Güldüler, bülbüldüler, aşk uğruna öldüler
Kayıt Tarihi : 16.2.2016 08:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!