Güldü Feleğe Şiiri - Yunus Öndoğan

Zamane kötü diye kötü olmamış.
İnsan kullanıp, insan satmamış.
Düşmanı kollayıp, dostu atmamış.
Bir yudum aldı çayından, güldü feleğe.

Zalime meyil edip mazlumu ezmemiş.
Dünyada kendi gönlünce gezmemiş.
Kimsenin izzet-i nefsine değmemiş.
Çekti cigarasından, güldü feleğe.

Yalakalık, üçkağıt nedir bilmemiş.
Hiç bir garibin yarasına gülmemiş.
El tutmuş, el vermiş yolundan dönmemiş.
Salladı tesbihini, güldü feleğe.

Ne şah tanımış ne de padişah.
Kendi bildiği yoldur güzergah.
Ömrünce almamış tek bir ah.
Eğdi başını, güldü feleğe.

Sağlam deli, başı sevdalı.
Gözleri çakmak, çakmak, ruhu yaralı.
Bir ömür gülmemiş, bahtı karalı.
Kalktı yerinden, güldü feleğe.