Gülden Şiiri - Hüseyin Kaan Han

Bir ses ver Kevser’de yıkanmış nefesinden,
Değer mi bir gün ellerimiz, diğerleri hariçten,
Bir nefesten, bir sesten, belki de hevesten,
İnanır mısın, adını duyunca kalbim durdu Gülden.

İhtimal var mı, ki hariç bir uzak sevgiden,
Şimdilerde kimseler kaçamaz ateşinden,
Göklerin bile gürüldediği şu sevgimden,
İnanır mısın, senden ırakta ölüyorum Gülden.

Bir parçacık versen zülfünün ince telinden,
Yahut yer ayırsan şu güzel gönlünden,
Senin bir kere bile yüzüme gülümsemen,
İnanır mısın, vuruyor, öldürüyor Gülden.

Korkmak yok kavgalardan, ölümlerden,
Yıkılmak yok itmelerden, çelmelerden
Yaşamaksa da yaşıyorum en sertinden,
İnanır mısın, ben tek sana yenildim Gülden.

Gün ışığı girende odanın penceresinden,
Anlatacağım yürek yangınımı en sahisinden,
Şaşıracak ağır bir şekilde tüm nev-i beşer,
İnanır mısın, memleketim gibi güzelsin Gülden.…