Güldeki kırağı Şiiri - Dağlar Özügüç

Bir ömre sığdırdığım hayallerimi
Bir zalim gecede tükettim
Şimdi o ömürlük hayallerimin
Bir umutlu sabahı bile olmayacak
Peki benim duygu dünyam ne olacak?
Dahası hayallerim olmadan ben nasıl yaşayacağım?

İnsan bu durumlarda gençliğine pişman oluyor
Kancık gecelerden özlenen sabahlar doğmuyor
Özlemlerimi sonunda serbest bıraktım
Nereye isterlerse artık oraya gidiyorlar
Ömürden kalan zamanda pişmanlığa yetmiyor
Şevkat yoksunu hayattan bir şey anlamadım

Yalanmış herşey yalan
Birini uzun yıllar yılmadan sevmek
Yıllarca bir fotografa bakarak özlemek
Dökülen yapraklarda bir işaret aramak
Dudağında yarım kalan bir gülüş
Gülün tomurcuğundaki kırağı kadarmış