Gülçin Şahin Şiirleri - Şair Gülçin Şahin

Gözlerini gözlerimden ayırma
Bu kasvetli dünyada kayırma
Gecenin simsiyah ruhu çökmüş
Zindanlarda hapsi isteniyor,sonucu ölüm ayırma

Zindanlarda bu yürek

Hayatın penceresine acılı bakıyorum
İnsanlara bakınca hayretlere düşüyorum
En zor zamanda yok olmuşlar,ceplerindeki paralarına sarılmışlar
Yeme,içme zevkinin tadına varmışlar
Ey yüce allahım bu insanlık mı?
Cebinde parası,kalbinde insanlıktan eser kalmamış, sahte insanlar

Gözler aşkı okur
Bir damla gözyaşında son bulur.
Geceler öyle sessiz geçer ki yağmur bile yalnız kalır.
Gözyaşlarım seni seviyorum
Ilık nefesimde huzur buluyorum
Ağlayan kaderime, gülen gözlerime bu sessizlik

Sıkıntı,stres yedi bitirdi
Çıkılmaz dar sokaktayım
Sanki bir kapana sıkıştım,çıkamıyorum
Geçim zorluğu,sıkıntı ruhumu boğdu
Bir o yana bir bu yana koşuşturmaca canımı aldı
Maddiyat çilesi sardı benliğimi

Dünyayı gezsem yine değişmem
Saçının bir teline ömrümü versem
Ağlasam hıçkırsam hep dünyaya
Kalbindeki sevginden bir tutam versen
Seni sevdim yıllarca
Ömrüm yetmedi aylarca

Yıllar seni kime sorayım
Geldin geçtin bir rüzgar gibi
Yaşlandık seninle,üzüldük seninle
Kimseye birşey söyliyemeden akıp gitdi,yıllar pencereden
Neler yaşamış hayatda
Ne acılar,ne mutluluklar görmüşüz içimizde

Bir bebek olarak doğdum
Saf ve temiz
Mis gibi süt kokuyordum
Gülücükler atıyordum
Hayata açmıştım gözlerimi
Beni neler bekliyor bilemezdim

Günler geçmiyor saate bakıyor yıllar geçmiş
Sanki yaşlanmışım camın önünde
Saçlarım beyazlamış,ellerimi nasır tutmuş
Ağır yürüyen adımlarımla, dolaşıyorum yalnız.
Geçirdiğimiz günleri neşeleri,sıkıntıları düşündükce herşeyin boş olduğunu anlamış,bir anda hayata bağlanmıştım.

Gözyaşlarım
Sensiz kanıyor
Ellerim ağlayan yağmurda üşüyor.
Sessizdeyim kalbim acılı
Yüreğim arabesk çalıyor.

Yıldızlar neden bu kadar parlak
Gökyüzü neden bu kadar kararsız
Zıtlıklar içindeki bulutlar ve süzülüp gelen yağmurlar...
Islat bedenimi,gözlerimi
Rüzgarlar esiyor
Beni aydınlat ılık rüzgarınla