Gülçimen. Şiiri - Servet Alkan

Bir kuru tohum buldum
Deli Rüzgarların getirdiği
Sahipsiz ve yalnız.
Doruklarda,
Yalnızlığımın sıcaklığını
Sundum ….

Kimbilir
Belki de Afaroz
edilmişken deli sevdalara
Çiroz bedeninde
Gazal…..

Köklerime
Doladım seni
Bağrımın tam ortasına
Tüvansız vakitlerde…

Filize durdun
Beslerken köklerini
Sevdam…
Kimbilir belki
Umutlarımdın yarınlara..

Bilemezdim
İmkansızlığı; boy verirken
Kırmızı rengin
Sen güzelleşirken
Argın düştüm
Güneşli Vakitlerde…

Şimdi
Ben sararmış
Tenhalarda Anız…
Sen yukarılarda
Yolunu gözlemektesin
Bülbülün…

Biraz Delişmen
Biraz Dublördü hayallerim
İftirak vaktidir
Müvezir Bülbül
Koparır seni benden
Vuzuh Vuzuh…..

Gel etme;
Yazık olmasın… !
Bilmezmisin?
Bülbül
Vatanım deyip
Terk eder seni
Bizi bize bırak
Deveranın sonu yoktur
Bu Sevdada….

Akkor Sevdam
Misal olsun Ağyar
Gözyaşını dökerken
Aşağıya eğil, gör beni
Hep yukarılarda yüzün
Hasret koyma kendine…

Birlikte anılmak ne güzel
Sen ve Ben
Severken,Sevilirken
Şiirlere düşsek
Notasız,Çıkarsız
Gül ile Çimen……………..