(Gülce Yunusça) İSRAF Şiiri - Ali Gözütok

İSRAF (Gülce Yunusça)

Vahdet-i vücudu, abes görenler,
Ne bilsin bu yolla, olunur eşraf.
Sarf edip zamanı, devran sürenler!
Harcar ömrü, eder israf.

Sivri dille olmaz, mertlik dâvası,
Çekilmez bir yüktür, kem söz belâsı,
Hakikat ehlinin, “Hu”dur Mevlâsı,
İmandandır, dinde insaf.

Bel bağlama aman, kuru dâva’ya,
Şeytana uyan kul, uğrar belâya,
Dönünce yüzünü, Yüce Mevlâ’ya,
Kalbi olur, hem pak hem saf.

Ali GÖZÜTOK
2011