Aşk bahçesinden,
Gül derdim aşk edene.
Kalp lehçesinden,
“Gül” derdim her gülene.
Bülbülcesinden, 
Gül, derdim oldu yine.
Her gül gülümdür; 
Bülbülî “gülüm” dersem.
Güle ölümdür,
Bülbüle güller der’sem.
Gülce’ce derim; 
Tüm güllere aşkı ben.
Gül’ce ederim       
Kalbe, aşkı nakşı ben.
Gülce; n’ederim           
Tûba’daki köşkü ben? 
Bir gülümsersem; 
Her bülbül bülbülümdür.
Bir gülüm ser’sem; 
Bülbüllere zulümdür…
26. Eylül. 2010 – İzmir
Ali OskanKayıt Tarihi : 29.9.2010 02:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 


kutlarım
namık cem
TÜM YORUMLAR (2)