Aşk bahçesinden,
Gül derdim aşk edene.
Kalp lehçesinden,
“Gül” derdim her gülene.
Bülbülcesinden,
Gül, derdim oldu yine.
Her gül gülümdür;
Bülbülî “gülüm” dersem.
Güle ölümdür,
Bülbüle güller der’sem.
Gülce’ce derim;
Tüm güllere aşkı ben.
Gül’ce ederim
Kalbe, aşkı nakşı ben.
Gülce; n’ederim
Tûba’daki köşkü ben?
Bir gülümsersem;
Her bülbül bülbülümdür.
Bir gülüm ser’sem;
Bülbüllere zulümdür…
26. Eylül. 2010 – İzmir
Ali OskanKayıt Tarihi : 29.9.2010 02:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

kutlarım
namık cem
TÜM YORUMLAR (2)