// Gülce - Buluşma // Kırmızı bir gonca gül

Kırmızı bir gonca gül,
Başlayan günün o ilk deminde salınıyor;
Salınıyor ilk esintilerle.

Sarmalamış nazik ince bedenini,
Sanki inciler gibi,
Güneşin ziyasını yansıtarak parlayan,
Işıl ışıl şebnemler.

Sermedi edalarla
Gönüllere gizemli duyguları saçarak,
Aşkın cezbesinin doruğundan,
Seyredeni sonsuza itiyor salınarak.

Kırmızı gül goncası,
Sevdalılar sultanı;
Her gelen yeni baharla aşıkın olan bülbüller.
O en güzel nağmeleri gönülden dillendirirler.

Ağızlarını açtıklarında,
Yalım, yalım hicran ateşleri püskürterek,
Ağıt yakmışlar hazanlarında
Yürekleri sızlatan, yakan kavuran ağıtlar.

Bülbülün derdi, çilesi, yine de sevdalısı gül,
İlhamlarla dolup taşar, seyrederken seni bülbül...

1988 – İzmir