Gülce / Buluşma /akrostik

-I-

MEDET YA HU! - 'Gülce' nazım biçimi-

Ey bülbülüm duy beni,
Çığlığımdı bu…
Lime lime oldum ben,
Ahvalimdi bu…

Aldı götürdü hayat,
Gençliğimdi bu…
Ben olamadım ki hiç,
Kölelikti bu.

Kanatlarını açsan
Özgürlüktü bu.
Yârime haber salsan
Dileğimdi bu…

Yanan şu bağrıma,
Merhem olsa bu…
Aşk ile bir el verse
Vuslat olsa bu.

Serap DEMİRTÜRK
-

-II-

İZİN SÜRERİM -'Buluşma' nazım biçimi-

Kaç mevsim geçti
Yok ki hiç haber.
Tükendi ömrüm
N’olur geliver.

Mendilin bende,
Kokun şu tende
Ellerim yende
Gel de sarıver.

Dağlarda kaldı anılarımız,
Yokluğun eritti gönlümü ey yâr!
Sürünüp de gelsem
İzin bilmem ki…
Bir haber salsan
Gitmez miydim ki…

Serap DEMİRTÜRK
---------

-III-

ÖLÜMÜN YENİLİŞİ -Buluşma nazım biçimi-

Saklı anılarda bak bütün düşler
Efkârlı şu gönlüm hep seni düşler
Boşadır emreden o “kalk”lar- “düş”ler
Özgür bir kuştun sen, sanatkâr ölmez.

Canım dedim de dağlar ağladı,
Özümün ta dibindeki yaralar kanadı.
Sahne hazır, oyuncular hazır…
Perde!
Gecenin ulu ağırlığına
Dört bir yandan saldırır gün ışığı…
Bütün bilinmezlikler,
Yürek titreten korkular
Bir bir dağılır…
Parladı güneşin şavkından dağ-taş…
Canım, canda canım nerdesin?
Oyunun kaçıncı sahnesine geldik,
Düş bitti, gerçeği deldik…
Sana dair her şeyi anlattık…
Alkışlar saygı ötesi,
Bu perdenin bitişinde
Geleceksin biliyorum…
Okyanus ötesinde,
Filiz veren başakta,
Kanadı kırık kuşta
Canlı cansız her ne varsa
Hepsinde sende bir iz var…
Duydun mu şu ezgiyi,
Ya dekor değişirkenki tıkırtıyı?
Acımasızca yoklara karışıyor anlar…
Şu kırmızı koltuğa sen de oturmuştun,
Sen de bir ileri bir geri gitmiştin burada,
Sana da suflör, rolünü hatırlatmıştı arada…
Senin de gözünde damla olmuştu hayatın fırtınası,
Haydi kalk,
Tut ellerimi
Ve ben ol da selâmla seyirciyi,
Seni bekliyorlar bak yüzyıllar ötesinden,
Canım, canda canım,
Duy alkışları, sanadır.

Öksüzdü omzu bak, gözyaşları söz
Zamansız gidişi yürekte bin köz
Ne durur ki eller, bir okyanus göz
Yaz, çiz, oy şu taşı; sanatkâr ölmez.

Serap DEMİRTÜRK
----------

-IV-

SEVİLEN - Akrostik nazım biçimi

- Her aşk, koynundaki vedaya gebedir.-

S/evilen dedim de içerim yandı;
Gönlümü e/zeli bir acı sardı…
Hanidir nerdeymiş v/uslatı onun?
Ne de çabuk i/çildi veda şerbeti,
Nereye gömüverdi ki L/eylanın adını?
Yoklara karışan kor olup e/ritti sevdanın tadını.
“Anmıyorsa adını unut sen de.”dedim n/az etti gönlüm.

S/evilen, ah sevilen!
Nerelerde e/rittin has duyguları
Vefasız değildin v/aatlerin nerde?
Hâlâ yüreğimde sevgin i/çerim kan ağlar
Adınla mı arayım seni l/akabınla mı nerelerdesin?
Gönlüme sarıp da sevdanı ah e/llere bıraktın beni.
Bükülü kaldım bu ilde görmeyesin sakın n/emlenmesin gözlerin.

S/evilen, duy sesimi!
Sanki e/l’aman mı dedirttim sana?
Koy elini v/icdanına da duy sesini.
Kalmadı mı hiç i/insafın nerde insanlığın?
Yargısız bir infazla sen l/inç mi ettin adımı?
Hadi göster bir erdem de e/diver bir veda,
Gönül telinde tek adım kalsın bir n/efeslik de olsa.

Serap DEMİRTÜRK
--------

-V-

NEDEN BİLMEM Kİ - Gülce nazım biçimi

Neden bilmem ki
Bana hep gece geldin,
Bundan mıdır hep
Hasretim gözlerine...

Neden bilmem ki
Beni hep gizli sevdin,
Bundan mıdır hep
Yalvardım sözlerine...

Neden bilmem ki
Bana hep gülüm dedin
Bundan mıdır hep
Rengimin solgunluğu.

Neden bilmem ki
Tükendi mürekkebin,
Bundan mıdır hep
Şiirinde yok adım...

Neden bilmem ki
Düşmanım vedalara,
Bundan mıdır hep
Elimin kırıklığı...

Neden bilmem ki
Gönlünün soğukluğu,
Bundan mıdır hep
Sevda, limansız gemi...

Serap DEMİRTÜRK
-Serap Hoca-