Gülcan Güven Şiirleri - Şair Gülcan Güven

Gecenin bir vakti elimde silah;
İçi mermi dolu olamam iflah.
Sorma bana ne diye geldin;
Kapında kafama sıkmaya geldim!

İçimde hasret,gözlerim kara;

Sokakların edebiyatında başladım şiire;
Yeni öğrenmiştim kafiyeyi,redifi.
İlk duygu olarak yaşamıştım çaresizliği,
Ardından isyanlarım git gide artmıştı.

Sonra bir şeyler kayboldu bende,

İlk gülüşünle başlar bir annenin hazin aşkı
Sen bilemezsin daima ardındadır bakışı
İlk adımın her şeydir onun için
Bir tebessümün heyecan verir o kadına

Sonra sen büyürsün ve annenin sana duyduğu aşkta

Aşk kırık kalbimin misafiridir,
Arada bir uğrar,yüzünü gösterir.
Bazen tavır ikram ederim ona bazen ise sitem,
Hiç gönlüne bereket demez ama giderken.

Girse de kalbime kapıyı çalmadan,

"Bana yalan söylemiş olman değil,
sana bir daha inanmayacak olmam üzüyor beni "demiş özdemir asaf.
Aynı duygular benim için de geçerli canısı.
Gözlerin içine bakarak "seni seviyorum" demiştin ya,
Neden yalan söyledin be,seni sevdiğimi bile bile.
oysa ben sana tek kelime yalan söz edemezken,

Zulmetme ey dost boşunadır çaban;
Bilmez misin dünyaya hakim olmaz çoban,
Para dediğin,güç dediğin koca bir yalan,
Eşkıya dünyaya hükümdar olmaz.

Gözünü hırs bürür çare olamazsın;

Ben senin gözlerinin yeşilini sevdim;
Aşka hicranla bakan yeşilini.
Bazen baktığımda bir ormanı yansıtan;
Ama içinde yalnız benim yaşadığım yeşilini.

Ben senin tükenmek bilmeyen hayallerini sevdim;

Ben seni unutmak için sevmedim;
Ne olur seni unutmamı bekleme benden.
Ben seni hep bekledim,yine beklerim;
Sakın vazgeçerim sanma seni sevmekten.

Bu hasretliğin acıtsa da garip gönlümü;

Ne güzel şey yaşamak,
Gülebilmek,anlayabilmek,anlaşılabilmek,
Her şeyden önce sevmek,
Ne güzel şey öyle değil mi?

Eskiden bilmezdim yaşamın tadını,

Ezelden ebede bir yoldur yaşam;
Sırrını çözebilene yürümek kolay
Her bende kendini saran nanköre;
Adım atmak bile büyük bir olay.

Her şeyden önce gelmeli sebep;