Paramparça olan düşlerim var benim,
Uğruna yüreğimi kırıp parçaladığım nice şiir.
Sustuklarımdır belki de söylemek istediklerim,
Bilirsin aşk acısıyla duramaz hiçbir şair!
Yok saydığım hislerimdi belki de canımı yakan,
Ansızın geleceğim bir akşam üstü...
Gözlerimde gözlerinin izi,
Dudaklarımda eski zamanlardan bir şarkı,
Başımda efil efil esen kavak yelleri,
Ve ezberimde sen kokan aşk şiirleri...
Çocukları kucağında bir anne Çanakkale;
Sağ omzunda Arıburnu,sol omzunda Conkbayırı.
Çok ağlıyor çocuklar,çığlıklara bak hele,;
Ayağında sallıyor Anafartalar'ı!
"Bu ses ne yahu? " çığlık epeyce acı,
Karanlık, bırak artık yerini aydınlığa,
Camilerden yankılansın beş vakit ezan sesi.
Din yol gösterici olsun tüm insanlığa,
Görülsün yüreklerce İslam’ın telvesi!
Allah-u Ekber i duyunca çıldırsın gönüller,
Yeter ağlama artık gözlerim,
Sus da kalbim ağlasın biraz.
Diyorlar ki gözler aynasıdır kalbin,
Bırak bunları otur da bir şiir yaz...
Duygularım; hadi gösterin kendinizi,
Siyahı sevmek gibi bir şeydi seni sevmek;
Ölümü özlemekten farksızdı.
Gönlüm sana tutsaktı ilmek ilmek;
Çünkü aşkın yüreğimde kalmıştı.
Hayatımın her zerresi sana kuldu;
Kaç ocak geçti sensiz,kaç şubatı bitirdim?
Düşmeye başladım ben,tam kalkıyorum derken.
İnsan eskir de,mevsim eskimez diye bilirdim,
Ne sonbaharlar eskittim ben,sen bende yokken...
Sesi soluğu çıkmaz yer altının,
Aydınlığı yalnızca ufka bir fener.
Hiç değeri kalmamış insan canının,
Çıt yok,ses etmiyor hiçbir nefer!
Çocuk sesi yok burda ölüm çığlığı kadar,
Zulüm ise amacın,boşunadır çaban,
Para dediğin,güç dediğin külliyen yalan.
Hukuksuz dünya,dünya değildir,
Adaletsiz gönüllerin oyunu su-i zan!
İşin aslı doğruluk,işin sırrı adalet,
Hak yiyip kin beslemek değildir medeniyet.
Korkuyorum...
Elime kalem almaktan çok korkuyorum.
Çünkü yazacağım her satır,parça parça tüketecek bendeki seni,
Gözyaşlarım alıp götürecek dudak izlerini.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!