Kara gün yine yıkıldı dünyam,vurgun oldu gönlüme
Ağladım ,bayrak gibi allı kınalı şehitlerime
Dayanamadım ana oldum yıkıldım acılarıma
Solduk ,baharda kahroldum bu devrana
Gözyaşlarım döküldü,sel oldu döndü birden ummana
Bak gör usta dökülüyor yapraklarım
Tek tek kollarımdan kırılıyorum
Önümden ,yanımdan uzaklaşıyor dostlarım
Git gide yalnızlığa doğru yol alıyorum
Yükseldikçe gönüllerde bir nefer
Nedense artar aksine
Tehlikesi ve sıkıntısı.
Zorlaşır zirveye giden yolda yürümek.
Ayaklarında derman gittikçe azalır,
Geçen yıllar bizi yıpratmış olsa bile,
Ömrümüzdeki hazan gelmiş olsa bile,
Boşluğa doğru yapraklar bir bir düşse bile,
Umutlarımız asla son bulmasın.
Uzakta olsanda candan yakındın,
Bizim için sadık eskimeyen dosttun.
Yazın başı, amansız ve aniden,
Soner kardeşim, bize kışı yaşattın.
Duyunca durdu tüm saatler,
Gözüm yaşlı bakar karanlığa
Kırgınım inan bu gece
Bir yıl geçti aradan
Sürgün gidişin be Hoca
Haykırışlar yıkıyordu savaş meydanlarını
Kurşunlar yağıyordu sağnak sağnak
Umutlar tükeniyordu atıldı kahraman
Verdi Emri ‘’ Ben size Taarruzu değil
ölmeyi emrediyorum.’’
Bak, Buluta erişmiş , dağ
Biz öldük gidiyoruz, siz sağ
Rüzgardan döner durmaz pervaneler
Son yolculuğa nisbet, selam eylerler
Milli Marşımız hala duruyor mu yerinde
Yürekler çarpıyormu yine ta derinlerde
Korkmadan sönmeden tütüyormu ana ocağımız
Mehmedim vatan ve İstiklalimiz için duruyor mu son mevzide
Srebrenitsa dedim.... sustum,
Dilim söylemez oldu konuşamadım.
Karşımda elif gibi dimdik duran,
Anıtların herbiri bir devdi,ağladım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!