Gülay Çelık Şiirleri - Şair Gülay Çelık

Gözlerindeki gecede boğulmak istemiştim,
Bana düşen yokluğunda boğulmakmış..

Sen benim en güzel şiirimsin
Sonrası da olmadı gitti.

Değiştim biraz.
Herkes kadar, hayat kadar.
Sevinci burnunda tüten kahkahalarım yok artık
Kapandım biraz.
Efkar basınca yüreği böyle oluyormuş meğer insan.
Yürüdüğüm yollar daha kıymetli

Ne gökyüzü ne deniz
Yalnız sende güzeldir mavi..

Nedir bu yüzyıllık aşkın sancısını yüreğime düşüren şey?
Neden hep kağıt kesiği yaralar ellerimde
Neden günlerden hep haftaiçi, sabahın beşi
Yüzümü yüzünle yıkıyorum, kokun hala benim.
....
Ben neden ana kucağından ayrı düşmüş bir yetim dar gönüllü sofralarda

İçimden geçiyordu o elem yokluğun
Ve ben hala içimden seviyordum seni
Taa içimden..

Şimdi gün hala sarıdır senin yanında
Akşam uğramaz tenime
Ellerin beni sararsa.

Tamamlanamayınca nasıl olur insan?
Az biraz gözlemlerimden bahsedeyim
Ben mesela;
Şekersiz çay gibi soğuk ve tatsız
Çiçek açmış ağaçlardan yoksun baharlar gibi
Uçurtması kaçan bir çocuğun yüreğini hüzne bırakması

Beni mecnunun diyarına götürün
Her şeyden uzak, bir O'na yakın
Gördüğüm tek Serap gözleri olsun
Belki bir Akdeniz mavisi kucaklar bizi
Radyoda tuttuğumuz şarkı bu sefer bizim
Hem pamuktan bulutlara uzanacaktık unuttun mu?

Bazen gözlerin kapalıyken,daha fazla şey görürsün.