*ANLATAMADIM.....
Her sabah uyandığımda
Seni bulurum karşımda
Düşüncelerimde sen varsın
Fakat seni sevmek için binlerce nedenim var.
Beyaz mendilin . (ayrılık oldu) :((
Bana vermeni istememiştim eve döndüğümde bir burukluk sarmıştı dört yanımı
anlamıştım bugünü yaşayacağımızı.
Kaderimin kötülüğünün cilvesi.
Şimdi koynumda mendilim elimde resmin gözlerimde yaş
Kalbimde sevdandan bana kalan kahreden yas.
Korkularımdan,yalnızlığımdan...
Sevgi yoksunluğundan kaçarak....
Umarsız ve delicesine seven yüreğimle.
Sana geldim! ...
Sensin benim ümit durağım.
Sensin benim,son sevda limanım...
Kendimizi yaşayamıyoruz.
''Hayat''dediğimiz karmaşa sürüp gidiyor,yıl, ay ve gün dediğimiz dilimler halinde''Zaman'' geçiyor.
Hayatımız boyunca olamadığımız kendimiz, sahip olamadığımız bir kimlik gibi, uzaklaşıyor bizden, sonsuza, bilinmeyene doğru, ve hayatın başlangıcıyla sonu arasında ne kadar kısa bir yol aldığımızı anlıyoruz....
Ve sonsuz karanlıklar...
Hangimiz, hüzünlü bir sonbahar akşamında, başımızı yaslayıp konuşabileceğimiz bir dost, güvenebileceğimiz bir insan aramıyoruz ki?
Anlatılacaklar hep kalır içimizde, birikir son nefese kadar, bizimle taşınır sonsuz karanlıklara.
İçime sığmayan, benliğimden taşan sevgin var yüreğimde. Uzakta olsanda anılarla avunduğum, heran beynimde koşuşturup duran anılarla varolduğum o yüce sevgin var. Üzerinden dalgalanmalar geçsede, bazı zamanlar bastırıldığı sanılsada gerçek ve ölümsüz sevgin var taa... içimde. Kendimi ölüme yakın hissettiğimde, boşluğun tam ortasına düştüğümde, yediğim darbelerden kalkamaz hale geldiğimde, karanlıklarda yaşadığımda, bir kalem ve bir kağıtla ağladığımda, bana güç ve destek veren sevgin var yanımda.
En uzaktayken de en yakındayken de kavuruyor içimi sevgin.. Hiç bir zaman sakinleşmeyen aksine, aksine gittikçe büyüyen fırtınasın zihnimde, duygularımda, hayatımda.Sen gerçek aşkım, gerçek büyümsün benim.
Ben artık ben değilim.Tamamen seni yaşıyorum. Dışardan güçlü ve berrak gözüksemde aslında karmakarışık, bulanık ve sevginle zayıf düşmüş haldeyim. Sen varsın her yerde. Sürekli anılar var zihnimin içinde, gözlerim ise değil kapalıyken, açıkken bile o can alıcı bakışlarını görüyor. Dünyamda tek sen varsın tek başına....
Aşkımıza umut ile bakan gözlerim
Sıcaklığına sevgine alışmışken
Terkettin.
Tuttuğu her şeyde tenini hisseden ellerim
Dokunuşuna alışmışken
Terkettin.
Ömrümün son deminde
Ateşten gömlek giydim
Desenlerini aşkın hasretin özleminle
Süsledim.
Nakış nakış düşüncelerimle bezedim.
Düğmelerini iliklerken
Fukaralar gibi kapında uzatsam ellerimi
Ne istiyorsun diye sorarmısın?
Darılırmısınki bana almak istesem yüreğindeki
sevgiyi?
Sevgi paylaşmaktır sevgi özveride bulunmaktır
Neler istemişsin meğer neler
Boz bulanık yüreğimden.
Sen bir çağlayan istemişsin
Kayalardan köpük köpük akan..
Oysa ki durgun bir gölüm ben.
Sen bağ bahçe istemişsin
BIR SONRAKI GUNE...
Yıllarca erteledim duygularımı..
Okunmadan atılmış kağıtlarda duygularım
Gecikilmiş bir aşk yazılı atılan kâğıtlarda
Hiç bir şey için geç degil belki
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!