Gül Yüzlüm Şiiri - İlyas Özkan

Yıllardır hasretim sesine soluğuna
Tahammülüm kalmadı gayrı yokluğuna
Gül yüzlüm, candan içre varlığım
Yıllardır hasretim sesine soluğuna

Eriyip bittim hicranınla, mum misali
Bin can ile arzuluyorken visali
Mecnun gibi çölde yolum yitirdim
Eriyip bittim hicranınla, mum misali

Mecnun'un sevdasından ötedir sevdam
Gök mehtapsız, sensiz hayat bana gam
Ferhat da kim, Kerem'e ne oluyor
Mecnun'un sevdasından ötedir sevdam

Hep avare geçmekte sensiz, günlerim
Her yan zindan.. ne edeyim, nereye gideyim
Gül yüzlüm, gülmeyi unuttum gittiğinden beri
Hep avare geçmekte sensiz, günlerim

Karardı gündüzüm, bayramlar bile Kerbela
Izdırap, çile... bu ne katlanılmaz bela
Gelsen gül yüzlüm artık, bir gelsen
Karardı gündüzüm, bayramlar bile Kerbela

Alışamadım yokluğuna, yok.. alışamadım
Kapandı geçitler.. yol vermez... ulaşamadım
Ayrılığın ağulu ok misali saplandı sineme
Alışamadım yokluğuna, yok.. alışamadım

Gelsen artık gül yüzlüm, daha fazla bekletme
Kim anlar beni, kim çare bulur derdime
Boğucu, kasvetli bulutlar sarmış her yanı
Gelsen artık gül yüzlüm, daha fazla bekletme...

(14.03.2002
Çarşamba)