Gül Yetiştiren Adam Şiiri - Hüseyin Keri ...

Ey can “Gül Muştusu”ndan henüz haberin var mı?
Bu gülle müjdelenen yepyeni bir damar mı?
Satırlarda o muştu, zeminde onun sesi
Alnımızda tüllenen onun sıcak bûsesi
“Gül Yetiştiren Adam”; bildin mi sahi, kimdir?
Gönül der ki: Bütün gül bahçeleri benimdir
Kitabını okurken her akşam saadetin
Nefesini duyarız gelecek nihayetin

“Güller Kitabı” yazan yiğite selâm olsun
Menekşe kokan ebedî vakit’e selâm olsun
“Bir Gülü Avuçlarınıza Bırakıyorum” der
Gülü İpek’ten bir cana hediye eden dost
Bir sevgiyi yürekte yüzbine katlamalı
“Güllerin Efendisi” diyeni kutlamalı
Bu derin gökkubbede çınlayacak “Gül ve Ben”
Hüzün, dudak kavuran hasrete dönüşmeden

Bir nur ile inşirah bulan candan Gencimiz
Gül aşkıyla bir daha çoşacak direncimiz
Toplanır bir güldestede hem “Gül Şiirleri”
Gerçek, bu şiirlerle tanırız şairleri
Bu dünyadan hem nice yiğit İskender geçti
Her şeyin üzerinden sabit bir kader geçti
Dostun hoş haberiyle artarken bir heyecan
“Yürek Yanarsa Titrer, Gül Üşürse” dedi Can

O Can’a selâm olsun, bu cana minnet olsun
Dileğim odur, iki dünyası cennet olsun
Dostlar, ‘bağ-i irem’de demâdem sohbet olsun
Hayat ölümlü; gönül der ki muhabbet olsun
“Çocuklar Güle Benzer” değil mi ey can anne
Onları güller gibi sevdiren bu esrar ne?
Bu sırrı çözersen, çok şey bilirsin ey şair,
Söylenecekler bitmez, meçhul insana dair.