Gül Yerine Kül Üşüsün

__Gül yerine kül üşüsün__

Anaydın acıyı kundaklayıp bağrına basardın
güneşi demlerdin, ölümün koşarken
nefeslendiği can damarında.
Yangınlarda bırakılmış ellerin
sağ gözünün sol gözüne hasretiydi
taa o kıyamette üşürdü yüreğin
Güneş kefenlerdi sabahını
dizeleri kanıtırken bir şiire
gözyaşların gider denizle sevişirdi
sanki asi bir nehirdi.
Ateş-i aşkı tanrı katından indirirdi
kan kusan ellerini ateşle sevindirirdi...
kirpiğyle sardığı geceyi yastığında uyandırırdı
yürek yüklü sabaha.
gül ışığına keserdi
gülün üşüdüğü dudakların ışır ısınırdı
güneşe çıkardı şiirin.
yolun uzun , çok engelli
ey şiirin işcisi
yeni bir dil kurmalısın
Edebiyat ummanında al yelkenlidir şiir
safrandan kurtulmalısın...