Gül verdim diken oldu Şiiri - Mehmet Çiftci

Bir sevgi ışığı görsem hemen parlar gözlerim,
Kalbim çarpmaya başlar için için sızlarım.

Oysa hep zarar gördüm bu halimden her zaman;
Garantisi yok sevginin meta değil satılan.

Kimi seversem üzüyor çok geçmeden aradan,
Şimdi kalbim delik deşik sızılıyor yaradan.

Ben her zaman veren oldum alan da sevdiklerim;
Yollarda kalıyor gözüm gelmez beklediklerim.

Gül veririm diken olur batar yarin gözüne;
Kim ne derse doğru sanır inanırım sözüne.

Çok hafife aldılar sevdiklerim dostlarım;
Ders almadım olanlardan hep birine toslarım.

Çiğ süt emmiştir derler güvenilmez kimseye;
İçim paramparça benim döndüm tuzbuz kâseye.

Herkes yüzdürür gemiyi benim rotam belirsiz;
Korkuyorum ölsem bile kalacağım kabirsiz.

Yalnız kaldım dünyada ne yaran var ne dostum;
Sevdiklerim sayesinde artık dünyaya küstüm.

Sevme sakın hiç kimseyi sever gibi yap yeter;
Seversen yanar yüreğin bu da ölümden beter.

Kendim beceremiyorum bu tavsiyem sizlere;
Ben daha çok aldanırım hain sevgisizlere.