Gül ve Sevgi Şiiri - Özdemir Koca

Gül sevgi kokar mı bilmem sen gibi,
Batar mı elleri gönlüme diken gibi,
Cennette her yer Gül kokarmış sevgili,
Bulunur mu sevgili kokusu senin gibi.

Köşkler, Güller, Ağaçlar hem bahçeler,
Anlatılmazmış daha neler var neler,
Bal ırmaklar, soğuk havuzlar Süt dereler,
İçinde yoksan söyle neye yarar evler.

Bahçemde sadece izlesem bir an seni,
Cennetin en büyük hediyesidir sevgili...
Zaten senin gözlerin yok mu gözlerin,
Çatlatır Cennette bile olsa bin Huriyi.

Denizler de olacak hülyalarına daldığın,
Ayrılıkta olacakmış acıyla uyandığın,
Varsın öldü desinler benim için aldırma,
Yoksan yanımda var mı nefes aldığım.

Beyaz güller içinde salınıp gelen güzel,
Adına ne Türküler dizdim, nice nağmeler,
Her adım bir gölge gibi gezer peşimde,
Yüreğimde sayısızdır ezip, bastığın izler.

Hala unutmadım geçti bir asır aradan,
Ne sevdaymış bitmez yaratmış yaradan,
Gel de bir hatırımı sor ey vefasız yârim,
Mutlusun sanırım Cennetinde ağlamadan.

Özdemir bazen küser sana bazen üzülür,
Sensiz Dünya gözüne karanlık görünür,
Yoksan Saray'ın ne değeri var gözümde,
Kabirde, Sarayda gözüme aynı görünür.

24.05.2023