Gül ve dal Şiiri - Fatih Hepgüler

Gül dikersin toprağa
El deyer dal kırılır.
Bir yel vurur yaprağa
Gül dalından ayrılır.

Dal ağlar, yanar biraz
Daha sonra unutur..
Gülu soranan olmaz
Gülü hasret kurutur.

Bahar diyerek dalın
Gönlünü avuturlar.
Defter içinde gülün
Ruhunu kuruturlar.

Gül solar ağır ağır
Anılarla birlikte
Hatırladıkça kahır.
İzi kalır yürekte,

Kışın ortasında dal
Toprak soğuk, zemheri..
Gül dala der; hoşça kal
Artık dönülmez geri..