Gül ve Can Şiiri - Selami Utkan

GÜL ve CAN

Bir güzel tanıdım sıcak bir yaz günü,
Işıldayan gözleri aydınlatmıştı gökyüzünü,
Sıcak bakışları sarmıştı o an bedenimi,
Gül yüzüne bakmaktan alamıyordum kendimi.

Gönül bahçemde açmış bir kırmızı güldü,
Geceleri dünyamı aydınlatan bir sümbüldü,
O artık ruhumu saran sonsuz bir candı,
Beni benden alan bu güzel kadın gülcandı.

Durmadan yolunu beklerdim her gece,
Mecnunlar gibi adını sayıklardım hece hece,
Bir mehtap gibi doğardı yıldızlar arasında,
Adına nağmeler dizerdim gece yarısında.

Bazen aniden dalardı derin ufuklara,
Sanki hesap sorardı hüzünlü geçen yıllara,
Ceylan gözleriyle bir peri olmuştu masallara,
Hayatını yazsam asla sığmaz sayfalara.

Ressamlar baş köşeye servi boyunu çizerdi,
O, en çok saçlarıyla oynamayı severdi;
Gül bahçelerinde bülbüller onun için inlerdi,
Aşıklar diyar diyar onun destanını dinlerdi.

19.08.2007
(Pazar)

SELAMİ UTKAN