Gül ve Ay
Karanlığın son çırpınışı
Ve…
Seherde,
Güllere düştüğü gibi,
Gözlerimde çiğ…
Kışta karlı dağlar gibi,
Başımda çığ…
Gözlerimde, tahassür ve rikkat.
Dudaklarımda,
Muzdarip çizgiler…
Bedenimi bir tayf gibi sarmış,
Hicrân ve hüsran.
…
Acım.
Nihayet,
Donattım soframı bedeninle,
Ruhunu içiyorum şimdi.
Bilemezdim;
Gülün bu kadar çabuk solacağını…
Ay’ın zamansız kararacağını.
Kayıt Tarihi : 8.12.2008 22:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Gül bitirmek için toprak olmak gerek.. Gülü sevebilmek için kül olmak gerek...
![Sadi Yıldırım](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/12/08/gul-ve-ay-3.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)