Akıp giden düşünceler yaşamın ayrıntısında bütünlenmektir.
Düşüncelerinizin sizi ulaştırdığı yerde duyuşta varoluştadır insan.
Ve bazen izlersiniz düşüncenizi, düşünce bir yaşamı resmeder.
Kendinizi bulduğunuz yer, varlığınızdan öte düşüncenin sizi varlıkla buluşturduğu yerdir.
Soyunursun varlığından, içinde ki yokluk bütünler tüm varını yoğunu üzerinden.
Tıpkı yokluktan varolur gibi varlığın, sessiz bir dokunuştur kendine.
Bir güle dokunur gibi incittik önce kendimizi,içinden güzel düşünceyi duyabilmek için.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim