Gül’ü Ver Şiiri - Selver Güvercin

Çok baharlar geldi geçti gönlümden,
Ama sensiz…
Çok hazanlar geldi geçti gönlümden,
Ama o da sensiz…
Sensiz geçen baharların tadını almadım
Sensiz geçen hazanların acısını duymadım
Ne zaman ki bir haber verdiler senden
İşte o zaman bağrıma taşlar çöktü birden
Tel tel, lime lime döküldüm
Bilmem ki, o an mı? Gerçekten ben öldüm…

Aradım gülüm, seni çok uzun zaman aradım,
Bir geçseydin elime o anlarda,
Bir bulabilseydim seni o anlarda,
Adım gibi biliyordum değişeceğini,
Yazımızın, yeniden yazılacağını,
Adın gibi sen de biliyordun değişeceğini,
Yazımızı, dostların sevgiyle okuyacağını
Ama gülüm, nerden bilecektin ki;
Bu delinin, seni aradığını
Senden kaçınca, hiç de mutlu olmadığını…
Dedilerse sana, benim seni unuttuğumu
Yalan söylemişler.
Dedilerse gidip, kendime başka yol tuttuğumu;
Yalan söylemişler.
Dedilerse sana, senden başkasına köle olduğumu;
Yalan söylemişler.
Dedilerse sana, başkasına kul olduğumu;
Doğru söylemişler ama unutmuşlar
Rabbime kul, sana köle olduğumu…

Hayat bu işte, gülüm,
Kimi, sever sevilmez
Kimi sever, sevilir kıymetini bilmez…
Bir anlık öfke, bir anlık kaçış
Bak hem seni, hem beni yaktı
Yıllar, yıllar boyu, inceden ince yaktı…

Gülüm,
Sana gülüm deyince kızma,
Sen benim hayalimde ki kırmızı gülümsün
Sakın, sakın ha hayallerimi bozma
Nasıl ki, ellere bakınca yanağınla gülüyorsun
Bana da bakınca taa gözlerinin içi gülsün
Bana da bir gülüver,
Yanaklarından, bana kırmızı bir Gül’ü ver…

Hayatın Bir Garip Yolcusu…
Ocak 2007 Ankara