Gül Sağımı Şiiri - Necati Sarıca

GÜL SAĞIMI

Meryem memesinden gül sağarken İsa
Akşam bir kuyudan öte inerken suya
Dilsiz çocuklardık hani gömleği yakılan
Şiire ateşi dokundurmadan
Kuytulardık hani söz bulutu gibi dağ başı
Yalnızlığı koşup giden tenhalarda
Arındığı ırmaklardan dokunuşlarla
Yahya diye seslenen sesi duyduğumuzda
Gömleğin yakasında bir psikoz
Gölgelerdik hani
Kanser olmuş gül mevsimi
Ah işte oluyor her şey
Bir kuşun uçuşu kadar sebepsiz
Yıldızların külünden çıkıp sabaha
Bir gözyaşı gülümser belki
Ay ışığı dokunur yanağımıza
Evliyadan gül bir nefesle
Telaşsız uçurum gözlerimizde
Ölmeden bakarız ölüme