Gül, Rüzgâr Ve Şehir Şiiri - Mehmet Rıza ...

Bir gül açtı ortasında kışın
sevindi kış, eridi
vecdine kapıldı o kutlu yakışın
sevindi rüzgâr, sevindi güneş
ve oyuncağı Gül'ün
o ne güzel gündü
misafir olan Gül’dü
caddeler güldü, sokaklar güldü
o gün tüm kuşlar bülbüldü
açıldı nefesi rüzgârın
fısıldadı kokusunu
tüm şehre Gül’ün
sayısız doğdu güneş
yeniden, yeniden hep yeniden
mucizesiydi o günün
giyindi baharı şehir
yayıldı kokusu Gül’ün
sokaklardan nehir nehir
yastığı oldu Gül'ün
iki mevsimin baş koyduğu
kışın bahara doyduğu
yaydı kokusunu rüzgâr
an an, nefes nefes Gül’ün
okuyan yel, okuyan güneş, toprak okuyan
yel esininin, güneş tesirinin
bereketinin toprak
esiriydi Gül’ün
an topladı ondan zaman
azaldı vakti Gül’ün
sürme çekti rüzgâr tüm şehre
rengiyle Gül’ün
vakit sığmadı dehr’e
gitme an’ı gelince Gül’ün
dolaştı rüzgâr usul usul
dikenlerinde, yapraklarında Gül’ün
yükseldi yokuş yokuş Gül
çukurdan bakakaldı rüzgâr
ve tüm şehir
ardından Gül’ün