Gül Ozan Şiirleri - Şair Gül Ozan

Gecenin üçü...
Marmaris...
Şiir yazmaya uyandım...
Çok zaman ve yer birikmiş,
ama yazarken zorlandım,
duruyor yine aynı sis...

Ben bu kara sevdayla
sana rağmen
çeyrek asırdır
sürüklendiysem...

buradan ta oraya kadar
koyu lacivert
bu gece

ve bu gece
bu gitar

Kaç kere deldi geçti
gözlerin
iğne başı...
bıçak sırtı...
izler bıraktı

Sevda
ki yazılmıştır en karasından
yıldızsız bir kış gecesi
köşenin ardındaki kedi
bakışsız bir anadolu erkeği
gibi

sen
aşkı
bir durum
sanıyorsun

oysa

ben seni sevdim, hem de asıl isimle
yalansız, duraksamadan, öylesine hesapsız
sade yanında olmaktı, seninle konuşmaktı,
yanyana yaşamaktı bütün hesabım
tıpkı o siyah-beyaz resimlerdeki gibi
...

Ruhum benden bıkıp sana dönüyor
Nefesimi tut beden can çekişiyor
Sesim kalmadı sadece yürek inliyor
Varsın, var edensin; el dinlemiyor!

Yoruldum dediğimde sen tazelersin

Gözlerimi bıraksam sana kaçıyor
tutmasam ayaklarım koşacak olduğun yere
konuşsam olmuyor
sussam olmuyor
sevda karardı artık
ne çare

Güvercinim
bu kez beni de götür,
ulaştır olmam gereken yere...

Usandım bu 'mektup aşkları'ndan.
Yanıldım, hem belki üç dört kere...