Gül Öğretmen Şiiri - Zeki Cano

İnsanlığa sevgi verir, insanca yaşarsın.
Türk öğretmeninin ismini ,tarihlerde duyarsın.
İrfan ordusuyla ,medeniyet çalkalandıkça her an
Bilgi tohumlarını ek ki ,çimlensin vatan.
Ne büyük rütben var, kazanımlar zaferlerde .
Eğitirsen öğretmenim , insanlık sürünmez yerlerde.
Hamur gibi küçük yavruları yoğurdun
Yüzümüze gül ki öğretmenim, gülsün yurdun.
Ana gibi yâr oldun, can verdin canıma.
Vatan gibi hayat verdin, damarımdaki kanıma.
Geceleri gündüz ettim, gece gündüz demeden
Duymasaydım sevgiyi ,böylesine derinden.
Doğar mıydım her sabah , güneş gibi yeniden.
Bilginle ışık saçar, aydınlatırdın karanlıkları
Görmeyenlere göz olurdun, duymayanlara kulak.
Sevgi çeşmesinden bilgi içelim kana kana.
Birlikte neler yapsak , emeğini ödeyemeyiz sana .
Kalem ile sevgi ile nice fetihler yaptın.
Hakk'ı öğretirdin hep ,Hak'tan yanaydın.
Gelecek nesiller senin , sen de onların.
Öpmek istiyorum candan ,aç kolların
Güldükçe güllerim açılırdı, açılırdı öğretmenim.
Sevgilerin en güzelini öğrencilerinde bulurdun
Hata yapmazdın ,gözümde hep doğruydun.
Görevin kutsaldı, geleceğin ülküsüyle.
Dolduralım kafaları,sevginin türküsüyle.
Sevgime layık sensin , sen ancak öğretmenim.
Çiçek olsam açılsam , ışık olup saçılsam
Rüyalarımın Türkiye 'sini yeniden kursam
Koşuyoruz geleceğine ,cennet gibi ülkemin
Ayrılık zor gelecek ,gerçek dostlarım benim.
Canım ve candan sevgili öğretmenlerim
Sev öğretmenim , sev ki , severek büyüyeyim seni.
Seni severken düşüneyim , büyük Türkiye'yi .

24.11.1991