Gül Muhammedime (asm.) Çağrı

Şu kalbimin gecesi ne karanlık bir gece;
Kalbimi dolunaysız bırakma Ey Sultanım.

Şu dilimden dökülen anlaşılmaz bir hece;
Dilimi salavatsız bırakma Ey Sultanım.

Ararım yazda kışta bilinmez mevsimlerde,
Gülşeninden rayiha üfleyen nesimlerde,
Senin ayinen olan mübarek isimlerde,
Ne olur artık seni aratma Ey Sultanım.

Bilirim ne kadar çok seversin ümmetini,
Bırakmazsın ümmetin bu aciz garibini,
Acizin kalbindeki samimi niyetini,
Boşlukta istimdatsız bırakma Ey Sultanım,

Umutlarım dökülmüş sarı yapraklar gibi,
Duygularım yağmursuz kara bulutlar gibi,
Rüyalarım güneşsiz sisli ufuklar gibi,
Rüyalarımı sensiz bırakma Ey Sultanım.

Mali hülyaya dalan aşıkların timsali,
Kalbim bitevi titrer kelebekler misali,
Sanki hiç olmayacak sevgiliye visali,
Aciz bendeni sensiz bırakma Ey Sultanım.

Sevgi tohumlarının kalplere ekincisi,
On sekiz bin alemin benzersiz tek incisi,
Halk edilmiş ne varsa hepsinin birincisi,
Sevgimi karşılıksız bırakma Ey Sultanım.

Sen ey gözümün nuru, gönüller sultanı Gül,
Sen Rabbin ayinesi, Rabbi şakıyan bülbül,
Sen bütün kainatı içine alan gönül,
Bu garibi dışarda bırakma Ey Sultanım.

Gel ey karanlıkların nurefşan mehtabı gel,
Gel kavrulan çöllerin tükenmez serabı gel,
Gel sana meftunların biricik sevtabı gel,
Davetimi cevapsız bırakma Ey Sultanım.

Gel yola çıkanların zümrütten kandili gel,
Gel dilsiz bülbüllerin gönül okşar dili gel,
Gel sırra erenlerin hallerinin dili gel,
Gel şu gönlümü nursuz bırakma Ey Sultanım...

(21. Şubat. 2004 – İzmir)