Gül Mezarı Şiiri - Yunus Özkan

Sustuğun yerden kopar kıyametim.
Kaybolsam bu arafta,
kapansam aşkının dizlerine,
yürek başka söyler,
dil lal olduktan sonra...

Hatasız değiliz , insandık sonuçta
Affı kabul etmedikten sonra
Yaşamanın ne anlamı var
Sen el olduktan sonra...

Gözlerini özlüyorum
Bana kırgın baksalar bile
Yak eskisi gibi
Ne yapayım sen bana kör olduktan sonra...

Tek tek ellerimizle dikmedik mi gülleri
Gönlüme batan bu hançeri ne edem?
Sen gidip,
Beni bu halde, nefessiz koyduktan sonra...

Tarif kabul etmez gönlümün hali
Sana olan sevgim inancım ebedi
İlahi bir kudret seni bana getirdi
Ne yapayım bu bedeni sen yok saydıktan sonra

Görmezden gelmiyorum inan
Sadece sustuklarımda mutlusun
Ölmek istemeyen çocuk büyüdüğünde
Son nefesimi gül bahçesinde vereceğim
Sen sevdiklerini topla
Ben dikenlerle gömüldükten sonra

Gözlerinin boşluğunda kaybolsam,
bilmesem sılam nere.
Gurbet, ellerinden uzakta olduğum her yerde...
Uçurum olur yok oluşun,
Ben düşerken, ellerimden tutan sen olmadıktan sonra...