Gül Labirenti Şiiri - Mehmet Özkan Şüküran

sabah çiği düşmüş gölgesine beklediklerimin
uyanıyorum leylak renkli bir uykudan,
üzerime sinmiş bir bahar kokusu
sabahın serin yüzüne dokunuyor rüzgâr
işte bir çocuğun ellerine dokunan gökyüzü
yaralarla çizilmiş o gök resmi;
sesimle uyanan ilk ağaç
ilk akıntısı yüreğimin, ilk düşüş..
kanıyor bahçesine makas değen geçmiş
hepimiz için
saçlarıma değmiş bir çift el
şehrin üzgün kahvehanesi
ve çocukluğumun tozlu yolları
uzaklaşıyorum kalbime yerleşmiş
süslü kederden.

atlısını bekliyor arta kalan
üzerimde yazgının ısrarı
bakir bir bakıştan dönüyorum
dizkapağımda kırmızı bir gül
hepimiz için
mühürlenen sevinç, geçmiş gün
göğsüme dokunmuş yağmur,
alnımda biriken ter ve kan
akıyor sığınağına çocukluğumun.

kapanıyor aynalar, mabetlerde
içilmiş bir zemzem, kutsal bir nefes
ellerime kesilmiş bahar kokusu
soyunuyorum gözaklarımdan
çocukluğun o karanlık korkusu
hepimiz için.

(Gül Rengini kitabından)