Gül Külü Gazeli Şiiri - Mustafa Yılmaz Boz

Senden ihvan istemem, lütfunla erişelim,
Dünyadan geçtim artık, makberde görüşelim.

Nadanıma okunun, yok bende karşılığı,
Sadrıma hayat veren, karanlığın ışığı.

Bülbül feryat ederken, gülü süzer murabba,
Yaprağımın gazeli, eğilişimdir Rabba,

Benim gibi bülbülün, Tunga’sından aşarsın,
Pervane ateşinde, hiç yanmadan yaşarsın,

Benim olmayan toprak, seni küle gömer mi?
Söyle şimdi ey Ruşen, ateş suyu emer mi?

Ya Allah ya Bismillah, bak şu sözün tesirine,
Rab beni köle kıldı, kalbimin esirine.