Gül koymuşlar adımı Şiiri - Gül İçel

Babam gül koymuş adımı,
Hep güleyim diye.
Öyle tuttum ki sözünü,
Güldükçe, hani derler ya.
Gözlerimin içi güldü.
Bir kahkaha attıkça,
Bin kahkaha olurdu.
Sorardı hep dostlar,
Sen hep gülermisin.
Yok mu enin hiç üzüldüğün.?
Derdim ki, 'babam gül koymuş adımı.
Günler ayları,
Aylar yılları takip etti.
Yaşanan her üzüntüden,
Süzerek buldum gülme sebebini.
Öyle değil mi ya.
Kötüler olmasa kim anlardı iyileri,
Yoklar olmasa anlarmıydık varları.
Gene gülüyorum, düşünerek geçmisi,
Nelere güldüğümü sebep aramadan.
Hep gülmelisin diyorum kendime.
Ta ki..sebepler bitene kadar.

g.g. 5.ocak.2002