Gül Kokulu Ya Resulallah Şiiri - Serpil ...

Gül Kokulu Ya Resûlallah

Ey âlemlere rahmet gönderilen,
Adınla titrer gönlüm,
Bir gül açar içimde,
Salavatlarla büyür sevgim,
Ya Resûlallah, ışığım.

Yetim bir çocukken ümmetin babası oldun,
Çaresizlerin sığınağı,
Karanlığı aydınlatan kandil,
Adaletin timsali,
Ya Muhammed, ümmetin rehberi.

Uhud’un taşları şahit,
Taiflilerin kalpleri,
Sen merhametle baktın herkese,
Beddua etmedin zalime,
Sabırla öğrettin ümmete.

Mescid-i Nebevî’nin gölgesinde,
Ashabınla otururken,
Sözlerin yıldız gibiydi,
Her biri yol gösterirdi,
İnanan kalplere.

Medine’nin rüzgârı hâlâ taşır,
O gül kokunu,
Her gelen hacı,
Senin izini arar,
Her dua sana kavuşur.

Seninle dirildi insanlık,
Seninle tamam oldu din,
Her harfinde Kur’an’ın
Sana inen vahyin
Rahmetle yoğrulmuş sesi.

Ey şefaat kapısı,
Mahşerde elimizden tut,
Ümmetini unutma Ya Habib,
Bir damla rahmetin
Bütün günahı siler.

Gözyaşlarımla anarım seni,
Gece seher vaktinde,
Kalbim Ravza’da,
Adını fısıldar,
Ya Resûlallah, sevgilim.

Her çiçekte senin kokun,
Her duada senin adın,
Ay yüzlü Habibullah,
Seninle parlar kalbim,
Seninle bulur yolunu.

Kalbim sana koşar her seherde,
Gözyaşım fısıldar adını sessizce,
Ruhum titreşir nurunla,
Ümmetinden selam olsun sana,
Gül kokulu Ya Resûlallah, sonsuz aşk ile…