Ey ay yüzlü,kara gözlü,güneş gülüşlü yâr,
Ay tutulur güldüğünde sen,güneş gizlenir.
Çekiyor beni kanın,benim ne günahım var?
Gülünce, gönlümde gamzelerin filizlenir.
Geçer aşkın yolu kaşlarının arasından,
Hangi göz vazgeçer gözlerinin karasından.
Haberin var mı gönlümdeki aşk yarasından?
Gizlenmez bu aşk,Herkes tarafından izlenir.
Vurunca pencereme gün “derim”bu yârdır,
Olmaz ne kar ne kış,olduğun her yer bahardır.
Gül kokulu gülüşünle gönlüm bahtiyardır.
Çiğdem kokulu gül yüzün her yerde özlenir.
Gülünce, bütün güller yüzünde açar gülüm,
Ben ancak senin dalında öten bir bülbülüm,
Nöbettedir senin olmadığın yerde ölüm,
Yokluğunda tâ ötelerden yolum gözlenir.
Kayıt Tarihi : 19.5.2015 16:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!