gül ki…
içimde açan gül de gülsün…
bak toprağımda saçağın sürgün
bütün mevsimlerin renklerini getirdim sana
her yeni günde yeni bir fırsat oldun bakışlarıma
yırt karanlığı budama duygularımı
gel güneşi batarken değil
gözlerimde gör…
gül ki…
içimde açan gül de gülsün...
daha doğmayan bir bebeğin adını düşün
‘yavrum’ diyen annenin telaşında bul kendini
umutlar büyüt umutlar bırak düşlerin kundağına
boy atsın içindeki çocuk uyandır gülüşünü
çocukluğum ağlasa da aldırma
gülersen avunur.
gül ki…
içimde açan gül de gülsün…
Ay büyütür koynunda gece
düşlerimiz tutuşur özlemin seyrinde
şimdi dağıt gözlerine sakladığın kara bulutları
hasretin çarmıhına ger elde kalan olumsuz bulguları
yalnız topladığını sanma şafakları
aydınlık gözlerimiz hatırına
yaşa sabahları…
gül ki…
içimde açan gül de gülsün…
sesine sarıldıkça içimde ki düşler uyanır...
Hasan Öztürk 2Kayıt Tarihi : 9.3.2010 16:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)