Gül Ki Şiiri - İbrahim Halil Demir

Sarıp sarmalamışlar beni
Sevdaları etmişler bana kundak
Aşk yollarında erzaksız yolcu etmişler beni
İçirmişler ağıları kana kana bardak bardak
Ama ölmemişim ne hikmetse
Sevdanın sevdalanmanın hikmetini bilmeyen yarin biri
Almak istiyor ruhumu bedenimden bırakmıyor kalayım diri
Vazgeçmek istiyorum sevdasından da ona giden yollardan da
Hayır kabul etmiyorum
Vazgeçemezsin diyor
Sebebini sorduğumda da
Susma hakkımı kullanıyorum diyor
Gel soralım soruşturalım bilenlere danışalım diyorum
Yo olmaz bu kadar vaktim yok diyor
O zaman bırak bir kenara celali bakışları
Kükremiş aslan misali bakma bana gül
Gül ki güldüğünü gördüğümde cesaretleneyim
Sevdanın en yanık naralarını atabileyim
Er meydanına yiğitçe çıkabileyim
Çifte yürekli misali meydan okuyabileyim
Gül ki
Yarınlarımdan endişelerim olmasın
Hayat vazomda Muhammedi güllerim eksilmesin
Kokun tenimden gitmesin
Gülmek zorunda olduğunu hatırlatırım sana
Başka alternatifin yok
Ya gülecek yada sevda yolundan geri döneceksin
Hem gülmek bu kadar zor değil ki
Hem gülmek çok da yakışıyor sana
Allah aşkına gülerken bir kez aynaya baksana
Aynanın seni kıskandığını bile fark edecek
Ve şimdiye dek gülmediğin için hayıflanacaksın
Gülmek ömrü uzatır
Sevdaları olgunlaştırır kemale erdirir
Gülmek husumetleri muhabbetlerle yer değiştirir
Aşkın dağlarında eşkıya ettirir
Gülmek gönülleri fetheder
Gözlere fer dizlere takat ruha dinçlik verir
Şeytanı hüzne boğar
Düşmanları çatlatır
Göründüğü gibi olmayanların yüreklerini hoplatır
Hem gülmek için sermaye gerekmez ki
Bu kıymetli bedenin zekatıdır
Zekatını verirsen ömrün hayırlı olur
Ağlamak ta bir başka güzel ama sen onu da yapmıyorsun
Ne ağlıyor nede gülüyorsun
Yerimde olsan ne yaparsın
İkisi insana cennette yer ayırtır
Cehennemden azattır
Ne olur gel bir konuda anlaşalım seninle
Ya içten gülücüklerinden mahrum etme beni
Yada merhamet ve yufka yürekliliğin emaresi olan
Ağlamayı ihmal etme
Sen kazanırsın
Sen içi dolu mutluluğu yaşayanlardan olursun
Sen başı dumanlı karlı yüce dağlar aşarsın
Sen aşkın sancağını dağların doruğuna dikersin
Ve sen iki cihanda da azizlerden olursun
Önce doyasıya gül gül gül gül ki
Gözlerinde gülsün
Ara sırada da ağla ki göz yaşların tadının farkına varasın
Tuzlu olduğunu öğrenecek ve bir yaşına daha girmiş olacaksın
Ben olsam yerinde hiç vakit kaybetmem
Aynanın karşısına geçer önce içten kahkalar atar
Sonra da başımı öne eğer odama gider
Yorganı başıma çeker için için ağlardım
Çok rahatladığını görürdün
Neyse ey sevgili
Ben içimden gelenleri yazdım
Üzdüysem seni çok özür dilerim
11/Şubat/2009