Gül Kanar Şiiri - Hüseyin Yorulmaz

Toprağına gül yaprakları düşer
Bahçesine gül ekenin.

Yerini almış olsada sepetinde çiçekçi kadının
Baharı müjdeleyen nergisler
En davetkar kırmızısı ile karanfiller
Yanık kokusu gelir bir gülün
Yüreğinde bir gül kanar.

Yanık kokusu gelir bir gülün
Kanar yüreğinde saklı gül yaraların
Yol’a düş! der içindeki ses
En uzun yolculuğudur insanın
Kendi içine yapılan yolculuk.
Sisler içinde bir çocuk bulursun orda
Eski bir düşten mi, bugüne emanet dünden mi tanıdık?
Vazo içinde güller resmetmiş bir çocuk bulursun
Toprak kokusu sığmaz,
Gökyüzü sığmaz o vazoya çocuk!

Senin olmamış bir gençliğe büyür içindeki çocuk
Güneşten düşen ateşte kor olmaya hazır bir yürek
Resimlerde gökyüzü masmavi
Çorak topraklarda yağmur bereketi
Güller, güller, her yerde yediveren güller.
Umudun adı gül, aşkın adı gül’dür
Gül oyaları işler çemberinde genç kızlar.

Yağmur kokusu sığmaz,
Kuşların kanat çırpışları sığmaz delikanlım
Resimlerdeki masmavi gökyüzüne.
Kızıl şafaklara gebe değil gece
Zifiri karanlığın perdeleri başka sabahlara aralanır.
Tank paletleri çiğner kuşatılmış şehrin kaldırımlarını
Postalların altında gül yaprakları kanar.

Sandıklara kitlenir
Çemberinde gül oyaları genç kızların
Kilitli sandıklarda gül oyalar kanar.

Sürdürürsün içindeki yolculuğu
Kalan hiç bir şey yoktur ardında bıraktığın
Gemiler limanlardan hiç kalkmamış
Trenler hiç bir yere hareket etmemiştir.
Gül yaralarını gizlemişsindir yalnız
O hep kanayandır sinsi sinsi
Yüreğinde bir yerlerde.