Gül Kanar Şiiri - Cumali Aslan

El ver
Sıyır günden tinimi, tenimi
İster ilkel kıl ister dünyanın sonuna rakım kalasıya ileri sal
Öyle evirip çevirip öyle bir konum ver ki
Ne eğreti durayım Allah’ıma ne de insanlığıma.

Aklıma aşk düşür deliliğe meyledeyim
Kalbini bir şehir kıl, içini sıcak, gölgeni saçak, ellerini sokak
Terleyip döküneyim icat edilmiş kavramları
Arınıp üryan kalayım
Oturup dileneyim zamandan kendimi sil baştan
Torbamı varlığımın nedeni kavramlarla doldurayım
Dolaşıp sokaklarda pay edeyim kendimi

Yoksa çürüyeceğiz
Yoksa çürüyeceğim
En acısı seni de çürüteceğim
Yoksa gül kanar lakin ruhumuz değil ellerimiz ıslanır...